Użycie czasu teraźniejszego
w języku albańskim, o którego odmianie pisałam niedawno, nie różni się od
użycia tego czasu w języku polskim. Oznacza to, że mówiąc Luaj futboll. (Gram w piłkę nożną.) w zależności od kontekstu, możemy
mieć na myśli dwie sytuacje – ogólnie gram w piłkę nożną i teraz gram w piłkę
nożną. Istnieje jednak sposób na wyrażenie czynności
aktualnej (która dzieje się w momencie mówienia) – użycie partykuły po.
Użycie partykuły po przed czasownikiem nie jest
obowiązkowe, gdyż tę samą treść można wyrazić bez niej. Niemniej jednak taka
forma istnieje, podkreślając jeszcze bardziej, że treść, którą przekazujemy, dzieje
się w momencie mówienia.
Zakonisht shkoj në kinema të shtunën. – Zazwyczaj
chodzę do kina w soboty.
Tani po shkoj në kinema. – Teraz idę do kina.
Ç’po bën? Po bisedoj
me ty. – Co robisz (w tym momencie)? Rozmawiam z tobą.
Shqipëria po ndryshon. – Albania zmienia się/ulega
zmianie. (cały czas, także w tym momencie)
Po jest więc
w tym przypadku partykułą, która poprzedza czasownik i wyraża treść, która jest
aktualna w momencie mówienia. Nie można mylić tej partykuły z po, które oznacza tak. Przy okazji, gdy chcemy powiedzieć nie – mówimy po albańsku jo.
Jednak, gdy chcemy zaprzeczyć czasownik w zdaniu, używamy partykuły nuk.
Nga Polonia je? Po, jam nga Polonia. – Jesteś z Polski? Tak, jestem z Polski.
Studente je? Jo, nuk jam studente. Jam mësuese. – Jesteś studentką? Nie, nie jestem studentką. Jestem nauczycielką.
Dowcipnie rzecz ujmując najczęściej słyszę czas ciągły w sytuacjach, kiedy dzwonię po raz któryś z rzędu i słyszę "POOOO VIIINNN" co w wolnym tłumaczeniu oznacza "No cholera przecież już jadę!!" ;)
OdpowiedzUsuń"po vij" oczywiście ;)No i oczywiście nieśmiertelne "ca po ben?" zamiast cześć :)
Usuń