Z określonością stykamy się
w wielu językach, w każdym języku jednak zasady użycia rodzajników są trochę
inne, nierzadko też sprawiają nam problemy. W języku albańskim użycie formy
określonej i nieokreślonej, prócz znaczenia, zależne jest także od gramatyki.
Przeczytaj o kategorii określoności w języku albańskim.
Użycie formy określonej i
nieokreślonej oczywiście wiąże się ściśle ze znaczeniem, czyli – jeśli mówimy o
konkretnym elemencie – stosujemy formę określoną, np.
Dhoma ime është e vogël. –
Mój pokój jest mały.
Vajza jote është shumë e
zgjuar. – Twoja córka jest bardzo mądra.
Jam takuar me shokun tim. –
Spotkałam się ze swoim kolegą.
Jeśli jednak element, o
którym mowa nie jest nam znany lub po prostu nie chcemy go konkretyzować, stosujemy formę nieokreśloną, np.
Një vajzë të kërkon. –
Jakaś dziewczyna cię szuka.
Disa vajza e kanë sulmuar
dje. – Jakieś dziewczyny ją wczoraj zaatakowały.
Jam takuar dje me një shok.
– Spotkałam się wczoraj z kolegą.
një (l.poj.)
|
są to rodzajniki
nieokreślone, które – prócz
formy
nieokreślonej – mogą wyrażać
nieokreśloność
rzeczownika; ich użycie jest
zbliżone do
użycia polskich zaimków jakiś,
pewien; prócz tego një oznacza także
jeden/jedna, a disa/ca – kilka
|
disa/ca (l.mn.)
|
Czasem jednak o użyciu formy
decydują względy gramatyczne, np.
Jam nga Polonia. – Jestem z
Polski.
Jam në Poloni. – Jestem w
Polsce.
Chodzi o tę samą Polskę, jednak po przyimku nga stosuje się
formę określoną, natomiast po przyimku në w tym przypadku – nieokreśloną.
Należy więc pamiętać, że nie zawsze to co jest określone musi być wyrażone w formie określonej. Wystarczy jednak poznać pewne zasady, przeanalizować kilka przykładów i bez problemów będzie się wiedziało, kiedy użyć formy określonej, a kiedy nieokreślonej. O wszystkim będę jeszcze pisała w następnych postach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz